W rodzinach, w których dziecko należy do jednego z małżonków, natomiast drugi nie jest jego biologicznym rodzicem, można skorzystać z procedury adopcji. Jak ona przebiega?
Na czym polega adopcja dziecka?
Adopcja, określana również jako przybranie, przysposobienie albo usynowienie dziecka, jest sądową procedurą regulowaną prawem, która ma na celu stworzenie stosunku podobnego do pokrewieństwa między dzieckiem a rodzicami adopcyjnymi.
Skorzystanie z procedury przysposobienia jest możliwe w stosunku do dzieci w wieku od 6 tygodnia życia do 18 roku życia.
Kiedy można adoptować dziecko małżonka?
Przeprowadzenie procedury przysposobienia dziecka małżonka może być korzystnym posunięciem w przypadku, gdy biologiczny rodzic rozwiódł się z drugim, zmarł lub też z innych powodów rodzice biologiczni dziecka nie są już razem.
Skorzystanie z adopcji ułatwia wtedy wiele czynności, ponieważ dziecko traktowane jest wówczas tak, jak dziecko biologiczne drugiego rodzica. Dotyczy to między innymi spraw załatwianych w szkole, placówkach opieki zdrowotnej.
Warto wskazać, że takiej sytuacji nie ma znaczenia wiek rodzica, dlatego usynowienie dziecka możliwe jest również w przypadku, gdy małżonek jest starszy.
Przebieg adopcji dziecka żony lub męża
Zasadniczo adopcja dziecka należącego do żony albo męża jest łatwiejsza niż adopcja dziecka nieznanego. Jak przysposobić dziecko małżonka?
W takim przypadku nie jest konieczne branie udziału w procedurze w ośrodku adopcyjnym, co znacznie ułatwia przysposobienie.
W ramach adopcji dziecka małżonka przeprowadza się proces polegający na pozbawieniu praw rodzicielskich drugiego rodzica biologicznego. Niestety, tego typu sprawy mogą ciągnąć się przez lata, dlatego najlepszym wyborem jest próba załatwienia jej polubownie. Sytuacja jest łatwiejsza, gdy drugi rodzic biologiczny nie żyje, jest nieznany albo pozbawiono go już praw rodzicielskich.