Głównymi bohaterami powieści Aleksandra Kamińskiego, „Kamienie na szaniec”, są Jan Bytnar (Rudy), Tadeusz Zawadzki (Zośka) oraz Maciej Aleksy Dawidowski (Alek), którzy dopiero wchodzą w swoje dorosłe życie. Planują podbić świat. Są inteligentni, zdolni i ambitni. Rozpoczyna się wojna. Chłopcy muszą szybko dojrzeć. Postanawiają walczyć. Czuja się odpowiedzialni za swoich rodziców, kolegów, akcje. Przywykli do życiu w ciągłym strachu. Będąc nieugięci, nauczyli się żelaznej dyscypliny. Czasem wielkiej próby charakterów, okazał się dla nich okres okupacji. „Kamienie na szaniec” to opowieść o ludziach, którzy potrafią pięknie żyć i równie pięknie, umierać. Bohaterowie powieści Aleksandra Kamińskiego, uczestniczyli w tajnym nauczaniu, co też stanowiło rodzaj walki z okupantem. Rozwieszali polskie flagi. Do niemieckich restauracji i kin, wpuszczali łzawiące gazy. Jeden z bohaterów, Alek, zasłynął tzw. aferą kopernikową. Płytę z niemieckim szyldem zastąpił polską tablicą z napisem dedykowanym Mikołajowi Kopernikowi. „Kamienie na szaniec” to utwór oparty na autentycznych wydarzeniach, które miały miejsce w czasie II wojny światowej. Tytuł nawiązuje do wiersza Juliusza Słowackiego, „Testament mój”. Rudy, Zośka i Alek są harcerzami. Sam autor o swoim dziele mówi, że jest to opowieść o wspaniałych ideałach braterstwa i służby. Powieść powstała na podstawie krótkiej relacji Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” którą spisał w dniach 25-26 kwietnia 1943 roku w okresie świąt wielkanocnych. Relacja obejmuje końcówkę lat trzydziestych i okres niemieckiej okupacji.